Piraci Morza Czaszek

Sol Angelika

Sol otarła jego policzkiem swoim policzkiem...
- Ja nie chcę odejść... Ja chcę być przy Tobie... Ale po prostu muszę... Muszę odejść... Ale musisz mi jedno obiecać... Że nie zerwiemy kontaktu... Proszę... Nie wiem, co ja bym wtedy zrobiła... Jesteś częścią mojego życia... Niech to piękne uczucie rodzi się w nas, tylko powoli... - spojrzała mu głęboko w oczy odchylając lekko głowę... - Pamiętaj... Wbrew temu co usłyszysz na mój temat... Ja chyba naprawdę Cię kocham... - po czym przybliżyła swoje usta do jego i zaczęła go namiętnie całować...

Mordrag

Poczul jej gorace usta na swoich.Czul sie szczesliwy.Nie bylo chyba w tym momencie szczesliwszego czlowieka w calym Lotharis....Delikatnie gladzil jej wlosy i ramiona.

-Obiecuje Cie-szepnal-Bedziemy razem na dobre i na zle.....Ty tez jestes czescia mego zycia od tamtej nocy.........Wiem ze musisz jechac i wracac do Smoczej doliny.....Ale myslami zawsze bede z toba pamietaj o tym.....

-A propo koszuli to chyba bede musial ja zmienic bo jest cala mokra-zasmial sie glosno...Gdzie ty tyle łez schowalas w tych malych oczkach.Popatrzyl w nie i sie usmiechnal...Dobra dosc tych placzow idziemy stad.....To kiedy mości panna ma zamiar opuscic wyspe-puscil jej zalotnie oczko

Sol Angelika

- Powinnam juz... - rzuciła, jednak po chwili zastanowienia się dodała... - ale jeśli to zrobię jutro, nic się nie stanie... - po czym uśmiechnęła się zawadiacko... - Już mam dosyć płakania i myślenia o tym... Zaprowadź mnie gdzieś, gdzie będziemy sami... Gdzie jeszcze jakiś czas będziemy mogli się nacieszyć tylko sobą...

Mordrag

Zeszli przytuleni w dół zbocza.Szli powoli i cieszyli sie soba.Kroki skierowali w dol wyspy.

Sol Angelika

Sol weszła na wulkan i przysiadła przy kraterze... Nie wiedziała, co ma zrobić... Ci ludzie to na pewno nie byli piraci... W każdym razie nie stąd... Trzęsła się... Nie mogła się teraz bronić, bo nie miała ani kija, ani nawet miecza... Poza tym miała teraz o kogo się bać... Nie była sama, choć w tej chwili tak właśnie się czuła... Samotna i opuszczona przez wszystkich... Z bezradności zaczęła szlochać cichutko...

Świat

Sol troche szybko jak na dystans i zchorowanie. Fakt, że sie udało, ale zauważyłaś biegnacego Nutrina i Jeremiasza. Nutrin co chwila oddawał strzał w zbiegowisko biegnace za nimi około 30 ludzi i zmneijsząła sie liczba. Wiecej pozostało w porcie koło 250. Przyczym tylko jeden statek nadawał sie do żeglugi.

Sol Angelika

(Jeśli się nie podoba, co piszę, to mogę w ogóle przestać... I kto to widział, zeby na klimacie był MG... Zostaw go sobie na sesje, ale klimat i RPG to dwie różne rzeczy!!!) Edit: Czepiam sie i przepraszam, ale to wyjątkowo, tak na świeta, sorka postram sie nei czepiac.

- Hej! - krzyknęła dziewczyna widząc dwóch piratów... - Pomocy! - w tym momencie wstała, lecz poczucia zawroty głowy i musiała ponownie podeprzeć się ziemi... - Słyszycie mnie?!

Uthar

Nutrin, ktory wbiegł wraz z jeremiaszem na szczyt, zepchnął tego pierwszego w dół. Jeremiasz przezto sie poobijał, ale wylądował, wmiare bezpiecznie w jaskini. Pochwycił też Angelike, delikatnie ja objał i zjechał z nia w dół. Nim jednak zjechał, dosiegneła go jedna strzała, która wpiła sie w ramie. Razem zjechali i prawie uderzyli w zdezorientowanego Jeremiasza. Tylko cudem zwinności Sol i Nutrin nie przywalili w stalagmit wystjacy z sciany jaskini. Całe to zajscie widziała Allam i Mordrag, wraz z reszta grupy.