Piraci Morza Czaszek

Sol Angelika

- Wiesz przecież, że Cię kocham, tak ja i Ty mnie... Chcę z Tobą wychować to dziecko i pozwolić mu dorastać w prawdziwej rodzinie... - zamilkła na chwilę... - Ale nie pozwolę mu zostać piratem... Wróć ze mną do Mealthry... Ono potrzebuje nas oboje... - chwyciła go za rękę i położyła ją na swoim brzuchu...

Mordrag

Gdy jego ręka poczula jej cialo jakies cieplo ogarnelo jego wnętrze i serce.Nigdy wczesniej nie czul czegos takiego.Nie miał pojęcia co sie z nim dzieje.
-Tez Cie kocham ale na razie nie moge opuscic wyspy,wiesz o tym.To zbyt skomplikowane.Ale na razie nie czas na taka rozmowe.Musze pomoc innym.Ale narazie sprobuje Cie wywiezc z wyspy.W zatocce po drugiej stronie stoi statek ktorym przyplynalem z Ter......-ugryzl sie w jezyk.Stoi statek.Sprobujemy sie nim wydostac do Doliny.Tu nie jestescie bezpieczni-spojrzal na brzuch Sol.-Nie moge teraz was stracic-pomyslał.....

Sol Angelika

- Nie możesz mnie teraz zostawić... - zaszlochała dziewczyna... - Potrzebuję Cię... To znaczy potrzebujemy... To Maleństwo jest nasze i oboje jesteśmy za nie odpowiedzialne... - dodała... - Nie chcę wiedzieć, co się tu dzieje, ale Ty tu też nie możesz zostać... Poradzą sobie bez Ciebie... Proszę...

Mordrag

-Sol.A czy ty bys zostawila swoie miasto w potrzebie?Nic mi nie bedzie.Teraz najwazniejsze jest bezpieczenstwo twoje i dziecka,rozumiesz-powiedzial stanowczo.Tam bedziesz bezpieczna i napewno bedziesz miala dobra opieke.Ja dalej jestem wojownikiem-musnal jej ust-naprawde wszystko bedzie dobrze..........

Sol Angelika

- Wojownikiem i ojcem... - dodała po czym pocałowała go namiętnie... - Zrozum, ja nie potrzebuję opieki, wiesz o tym... Sama bym doskonale sobie poradziła... Ja potrzebuję Ciebie... Co mi da wsparcie innych, kiedy nie będzie przy mnie osoby, która dałaby mi to, na czym mi najbardziej zależy? - Spojrzała mu głęboko w oczy i znów go pocałowała...

Mordrag

-W tym stanie potrzebujesz.Masz zabandazowana glowe i musisz uwazac za dwojga.Obiecuje ze jak tylko to sie skonczy przyjade.Nie martw sie o mnie.Prosze,nie klocimy sie teraz o to.Przyjade najszybciej jak bede mogl.Zrozum,prosze.

Sol Angelika

- Głowa to nic... Wychodziła z większych opresji... Jednak w tej sytuacji również jestem pierwszy raz... - rzuciła szybko... - Jeśli jednak nie możesz ze mną wyjechać, to trudno... - opuściła wzrok i na łóżko spadło kilka srebrzystych łez... - Jednak nie odchodź jeszcze... - chwyciła delikatnie jego dłoń... - Tak dawno Cię nie widziałam... - po czym wstała i objęła go... - I bardzo tęskniłam... - zbliżyła swoje wargi od jego ust...

Mordrag

-Ja tez tęskniłem-powiedzial i odwzajemnil pocałunek.Ale teraz chyba musimy pomyślec jak sie stad wydostac.Podszedl do okna i spojrzal w dol.

-Chyba robi sie niebezpiecznie......

Sol Angelika

Dziewczyna podkurczyła kolana i oparła głowę o nie...
- Boję się... - powiedziała zasmucona... - Tak bardzo boję się jechać bez ciebie... Zostawić Cię tu i cały czas zastanawiać się, czy przeżyłeś... To nie jest taka fantastyczna wizja dla kobiety w ciąży... Zrozum, jak bardzo Cię potrzebuję... - wstała i podeszła do niego... Objęła go bardzo mocno i dodała:
- Nie możesz ginąć, bo i ja umrę...

Mordrag

-Nie zgine.Z gorszych opresji sie wychodzilo.Teraz masz myslec o Was.To jest najwazniejsze.A mi tez bedzie lżej jak bede wiedzial ze ty jestes w bezpiecznym miejscu.Złapał ja za reke.

-Zrozum w tej sytuacji to jest najlepsze wyjscie dla nas trojga-szepnął.Niedlugo będziemy razem.Obiecuje.Pocałował ją w czoło

-A teraz chodzmy-powiedział...

Sol Angelika

Sol bez słowa skinęła głową... Nie chciała nic mówić... Teraz liczyło się to, żeby przeżyła... Żeby przeżyła cała trójka...
- Więc gdzie idziemy? - spytała, jak wychodzili...

Mordrag

Wyszli na korytarz i skierowali sie schodami w dół.

-Musimy dostać sie do zatoczki.Tam stoi statek.Nim poplyniesz do domu.Póżniej muszę cos jeszcze ci powiedziec ale to moze poczekac.Chodzmy.
Zaczeli powoli schodzic w dól piętro po piętrze......

Sol Angelika

Kiedy byli w połowie drogi Sol znów zakręciło się w głowie i musiała przysiąść, by nie stracić przytomności... Po chwili jednak wstała i uśmiechnęła się do Mordraga...
- Już dobrze... Nie wiem co się stało, ale mam okropna ranę na głowie i co chwila odczuwam jej skutki... Chyba mam wstrząs mózgu... - stwierdziła po chwili... - Muszę wypocząć... - zaśmiała się myśląc o odpoczynku w tej sytuacji...

Mordrag

-No właśnie o tym musimy porozmawiać.Nie wiedział czy ma skłamać czy powiedziec prawdę.Nie chciał jej denerwować w jej sytuacji.

-Bo widzisz-zaczął-znalazłem Cię przypadkiem koło miasta i zabrałem ze sobą-skłamał.Resztę opowiem Ci innym razem.

-Dasz radę isc czy mam Cię ponieść?-spytał z troską w głosie......

Powoli zblizali sie do ostatniej kondygnacji.......

Sol Angelika

- Dam radę... - rzuciła dziewczyna przygryzając wargi z bólu... - Swoją drogą bardzo ciekawe, w jaki sposób się tu znalazłam... Nic nie pamiętam i to jest najgorsze... - zeszli na sam dół... - I bardzo chciałabym wiedzieć, dlaczego jestem tu, a nie w Mealthrze... - spojrzała mu w oczy... - ale Ty wiesz... Widzę to... Jeśli nie chcesz, to nie mów...