Piraci Morza Czaszek

Shogun Wielki

Shogun Wielki [lvl 129]

Hobbit
Paladyn

Historia:
Było to bardzo dawno temu. W czasach, gdy świat wojowników zbliżał się już ku upadkowi. Mieszkający w swojej pustelni ludzki mnich, podczas ważenia kolejnych litrów piwa usłyszał płacz. Zaciekawiony tym zjawiskiem szybko wyruszył w kierunku dobiegającego odgłosu. Spostrzegł, że w winoroślach, które już tylko czekały, aby zamienić się w wyborne wino, leżał jakisz koszyk. Czym prędzej podszedł do niego i nie wierząc własnym oczom zobaczył malutkie dzieciątko z dużymi stopami i dłońmi, a z wielkości nie przypominającego ludzkiego dziecka. Zabrał koszyk z dzieckiem i wyruszył do swojej pustelni. Po drodze zauważył zwój. Zatrzymał sie i zaczął go studiować. Jako, że był mnichem i przez wiele lat studiowania i kontemplacji, poznał te pismo. Było to prastare pismo elfickie, znane tylko istotom wielce wykształconym, elfom czystej krwi oraz rodzinom królewskim wszystkich ras. Oto co było tam napisane:
Mnichu! Jesteśmy rodziną hobbitów pochodzących z dalekiej północy. Napewno o nas słyszałeś, bo mimo iż kraj to niewielki, ale wielcy wojownicy z niego pochodzą. Nastały jednak bardzo złe czasy dla nas. Na naszej zeimii osiedliły się Lancerty, straszne jaszczury. Zaatakowały nasz kraj, zginęło wtedy wiele niziołków. Ja wraz ze swoim mężam oraz straż przyboczną w ostatnije chwili uszliśmy z miasta. Jednak odnalazły nas i wysłały za nami pościg. Przebyliśmy już tak wielką drogę, aby dotrzeć do Błękitnej Gildii, z którą zawsze utrzymywaliśmy kontakty. Jednak w połowie drogii zawiązała się walka, w której zginął mój mąż - król hobbitów oraz trzech strażników. Wygraliśmy, wycinając ich w pień, jednak straty ponieśliśmy ogromne.
Znamy ciebie, a raczej twoje trunki, które nasi kupcy zawsze sprowadzali w nasze strony. Wraz z nimi przybywały legendy o tobie oraz o twoich umiejętnościach walki. Chcę zostawić mojego syna pod twoją opieką. Mój czas na tym świecei jest już poiczony. Wiem, że wysłali posiłki za nami. Błagam Cię wielki mnichu opiekuj się moim synem i wyszkól go na wielkiego wojownika, aby w przyszłości mógł odbić naszą ziemięi zasiąść tam na tronie.
Mnich, aż zaniemówił po lekturze. Nie znał się na opiece nad dzieckiem, ale postanowił, że ten mały niziołek urośnie pod jego opieką i pomści swoją rodzinę.
W tym czsie doszli do pustelni. Mnich usłyszał za sobą ryki i wielki krzyk. Ujrzał biegnących w jego stronę trzech Lancertów. Spojrzał na nich i zobaczył, że to łowcy. Na miezach mieli swierzą krew. Przed oczami mnich zauważył w myślach jak zabijali matkę malca. W mnicha wstąpił szał. Złapał za topór i ruszył naprzeciw atakującym. Jednym cięciem przeciąl jaszczura na pół. Przeciwnicy nie mogli się równać z doświadczeniem mnicha. Drugi zatrzymał sie i stanął na przeciw wojownika. Był silniejszy i większy od zmarłego poprzednika. Nawiązała się walka. Mnich otrzymał kilka trafień, jednak rany szybko się goiły. Po dośc dlugiej walce mnich ostatecznie pokonał jaszczura. Zacząl szukać ostatniego już. Spostrzegł go biegnącego do pustelni. Jego celem był mały niziołek. Mnich złapał topór za trzonek i rzucił w lancerta. W karczmach był mistrzem celności. Topór doleciał do jaszczura przeciął go na dwie połowy i zatrzymał się dopiero na drzeiw. Hobbit był bezpieczny.
Tak oto zaczynały sie losy małego hobbita pod opieką mnicha. Nazwał go zgodnie z wolą matki :Shogun Wielki i mimo, małego wzrostu wyrósł on na potęznego wojownika. Jego przydomek to Sento-Gata co w staroelfickim znaczy człowiek walki. Pod czujnym okiem mnicha, mały szkolił sie w fachu wojownika. Gdy nadszedł dzień inicjacji (wyboru klasy) Mały niziołek miał wielki prblem. Czy pozostać jak jego przyszywany ojciec mnichem, czy zostać podobnie oddanym bogom palladynem, zgłębiając jednak tajniki obrony, a nie wytrzymałości. Z pmocą przyszły mu leśne zwierzęta, które od zawsze towarzyszył niziołkom w ich życiu. Wrócił z lasu i postanowił:
Będę palladynem
Mnich postanowił zabrać go na doszkalanie do Błękitej Gildii, gdzie uczył się pod okiem najlepszych.
Nadszedł jednak czas, gdy stare pokolenie musiało odejść w niepamięć, a wraz z nim mnich Shogun. Ze smutkiem królewskie dziecie, rozstawało sie zw swoim mistrzem i przyszywanym ojcem.
Wyruszył w drogę w nową erę, aby pomścić rodzinę i stać sie najpotężniejszym władcą niziołków. Co bedzie dalej ? To wie tylko historia, która ciągle zapisuje kolejne karty życia.

Mijały dni,a wraz z nimi lata. Hobbit dorastal w Blekitnej Gildii. Tam to tez nauczyl sie wszystkiego co dzisiaj potrafi. W Blekitnej Gildii nie byl zwykla szprotka. Przez pewien okres czasu prowadzil szeregi jej Akademii na polach walki i turniejow. Po tym okresie byl Radnym Blekitu. Jednak ostatnie czasy spowodowaly, ze hobbit zaczal sie tam zle czuc. Nie byl taki jak jego mistrz mnich. Czul w sobie zawsze chec do przygody. Ponadto nigdy nie widzial moza i to bylo jego najwiekszym mazeniem, poza zemsta na oprawcach jego rodziny. Odszedl z Blekitnej Gildii i ruszyl na poludnie w kierunku Morza Burzowego. Tam spelnily sie jego mazenia: zobaczyl to o czym slyszal tylko legendy. Udal sie do najblizszego portu. Wiele ostatnio slyszal gildi Piratow Morza Czaszek, dlatego postanowil udac sie na wyspe Vanua, gdzie mieli swoja siedzibe.
Na statku na morzu poczul to czego zawsze mu brakowalo: przygode. Mimo niewielkiego wzrostu postanowil sprawdzic sie jako zeglarz i po namowie kapitana statku poczul smak morskiej wody i potu. Byl pewien ze tutaj jest jego miejsce. Wyladowal na wyspie i zostal poprowadzony do starznikow, tam powiedzial:
- Chcialbym sie widziec z kims tutaj waznym. Chcialbym do was dolaczyc i poczuc smak przygody.
Jaki bedzie wynik tego spotkania? To zalezy tylo od decyzji piratow.

Mordrag

Na tle ostatnich podań to przynajmniej ma jakiś sens.Nawet całkiem fajne opowiadanko.Jestem na TAK.

Awruk

Przed Straznikow wyszedl wysoki Drow o szpetnej twarzy. Jego nieprzyjemne zlosliwe oczy wiercily hobbita. Po chwili milczenia odezwal sie do Shoguna...
- Widzialem Cie na arenie w Rivengoth... - Awruk podrapal sie za uchem. - wydaje mi sie ze przydalbys sie naszej braci... Tylko nie wyobrazaj sobie ze bedzie Cie tu ktos nazywal Wielki.
Drow odwrocil sie na piecie i podreptal spowrotem w kierunku jednego z budynkow.
- Zapraszam do Karczmy... - rzucil od niechcenia, nie ogladajac sie na wojownika.

Lapowka

Wierze Awrukowi. Nie chciało mi się czytać tego referatu w całości ale losowo wybrane dwa akapity są dobre. Jeśli ktoś tyle napisał żeby się tu dostać to ja jestem na tak. Ale nie zmienia to faktu że ilość nie zawsze przechodzi w jakość. Zdaję się na zdanie naszego malkontenta i rachunek prawdopodobieństwa.

Wiem że ta wypowiedź ma charakter niepoprawny politycznie i demobilizujący reszte kandydatów.

Shogun Wielki

Niczego nie moge obiecac, ale biore udzial w kazdym turnieju i troche doswiadczenia w tej grze mam wiec mysle ze wam sie przydam. Mam nadzieje ze kandydatura moja zostanie przyjeta do piatku Smile

Bjarnie

Napisz: wyucz i będzie po sprawie.
Co do rozmowy z kimś ważnym to kiepska sprawa. Wszyscy maja jednakowy głos.
Moje TAK juz masz a mistrz powienien pokazać się koło weekendu. Powodzenia

Uthar z dołem. · Gość

Masz tak